Sacred feminine no.03:Lydia Curse of moon ว่ากันว่าเวลากลางคืนคือเวลาแห่งความลับของเหล่ามวลมนุษย์ It was said that the night was like the time of secret for mankind. Especially when they wanted to hide and conceal their secrets from others. แต่สำหรับอมนุษย์มันเป็นเวลาของการเปิดเผยทุกสิ่งที่ซุกซ่อนเอาไว้ On the other hand, for being monsters, they could disclose what they had hidden at night-time. หญิงสาวเร้นกายออกมาจากกองคาราวานในยามค่ำคืน นางสร้างตัวปลอมเอาไว้ทำหน้าที่แทนเพราะนางไม่สามารถคงสภาพความเป็นมนุษย์เอาไว้ได้ เนื่องด้วยคำสาปของเทพแห่งดวงจันทร์ A young woman sneaked out temporarily from a caravan at night as well as she displayed her artificial appearance by using her magic. Because she had been cursed by the ancient moon god, it caused her not to be able to remain her appearance when she went out at night. ตั้งแต่ยุคสร้างโลกเหล่าอมนุษย์ได้รับคำสาปจากเทพแห่งดวงจันทร์มาโดยตลอด เพราะความชั่วร้ายของเหล่าอมนุษย์ที่เข้าเข่นฆ่ามวลมนุษย์ พวกมันจึงถูกสาปให้เผยร่างที่แท้จริงในช่วงเวลากลางคืน  For since the creation era of the world, entire monsters have been cursed by the ancient moon god that they would have to reveal their genuine figure at night-time. ทว่าด้วยความเมตตาของเทพแห่งดวงอาทิตย์ จึงทำให้เหล่าอมนุษย์เฉพาะผู้ที่มีจิตใจที่ดีสามารถใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขด้วยการทำให้พวกเขาอยู่ในรูปลักษณ์ของมนุษย์ในเวลากลางวัน Nonetheless, the ancient sun god has given them mercy and blessing that only good-hearted monsters would be able to have shown their appearance like being human whole time at only day-time, including having life satisfaction. หากเป็นพวกชั่วร้ายก็จะไม่สามารถใช้พรของเทพแห่งดวงอาทิตย์ได้ทั้งยังต้องเผยร่างจริงให้เห็นตลอดเวลา In case of being evil monsters, they would never be offered any blessings by the god at all, and they had to reveal their real appearance whole time. ซึ่งการจะซ่อนตัวตนได้ก็ต้องพึ่งพลังเวทมนตร์ในการแปลงกายของเหล่านักเวทหรือเวทมนตร์ของตัวเองสำหรับอมุษย์ที่มีความสามารถนี้ ซึ่งทั้งสองอย่างจะมีผลได้แค่ในเวลากลางวันเท่านั้น For hiding of their real physical appearance, there were two ways. Firstly, if they did not have their own magic, they would have to depend on mages for achieving their goal. Secondly, for some kinds of the monsters, they were in groups of monsters who had the ability to hide themselves by using their own magic. However, using of both methods could be extreme effective only at day-time. ถ้าจะมีข้อยกเว้นก็คงจะเป็นพวกที่มีความสามารถในการต่อต้านพลังของเทพได้ตั้งแต่กำเนิดซึ่งมีเพียงไม่กี่ตนบนโลก If there was exception, it was that it had only few rare monsters who could strongly resist the power of god existing on the earth. โชคร้ายที่ลิเดียไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น แต่คำสาปของเทพแห่งดวงจันทร์กลับทำให้พลังและอำนาจของนางแข็งแกร่งมากขึ้น ผู้ที่มีความสามารถเช่นนี้ก็แทบไม่มีเลยเช่นกัน In case of Lydia, she was not one of them entirely, and surprisingly the curse of the ancient moon god could increasingly strengthen her power. วันนี้นางเข้าป่าเพราะต้องทำสามเรื่องให้เรียบร้อย At that day, she was necessary to go to the forest since she had her own three missions that had to be finished within the day. หนึ่งการหลีกหนีจากกองคาราวานเพื่อไม่ให้ใครเห็นร่างที่แท้จริงจนถึงรุ่งเช้า  Firstly, it was to sneak out from the caravan so that everyone would not be able to see her real body at night.         สองคือระหว่างนั้นก็ต้องทำเครื่องหมายไว้เพื่อทำให้เหล่าอมนุษย์ตนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ บริเวณเกรงกลัว รวมถึงพวกสัตว์ป่า เพื่อปกป้องผู้คนในกองคาราวานและหมู่บ้านแห่งนี้ ที่พวกเขาจ้างให้พวกนางมารำในเทศกาลเฉลิมฉลอง Secondly, she had to be marking the signs in order to protect her people in the caravan and the villagers from other cruel monsters and wild animals. In fact, those villagers hired Lydia and her team to be dancers for performing to entertain delightedly in coming festival. ส่วนเหตุผลที่สามคือกลิ่นคาวเลือด Thirdly, smelling of blood. ลิเดียค่อย ๆ คืนร่างของตัวเองเมื่อพระจันทร์เริ่มขึ้นสูง รูปลักษณ์ที่ยังมีความเป็นมนุษย์แต่ผมสั้นสีขาวกลับกลายเป็นผมยาวสีดำ ผิวสีแทนเริ่มออกไปทางขาวอมชมพู แต่ทว่ามีพรรณไม้พันล้อมอยู่รอบตัว ดวงตาสีทองเปล่งประกายมากกว่าเดิม Lydia’s body was gradually being transformed to become genuine and authentic while the moon was rising up. เมื่อหญิงสาวเดินเข้าไปในป่าลึกก็พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังนอนหายใจรวยริน สีผิวสีม่วงเข้มบ่งบอกว่าเขาคืออมนุษย์ เลือดสีเข้มทะลักออกมาจากท้องของเขาคงโดนใครสักคนแทงมา When the young girl entering the deep forest found and noticed a man who was laying down and dying, she was exactly aware that his complexion was a dark purple. That scene was depicted that he was a monster certainly, and his blood was being gushed out from his belly awful obviously. หากลิเดียไม่มาดู เขาก็คงจะตายหรือไม่ก็ถูกพวกสัตว์ป่าหรืออมนุษย์ด้วยกินแน่ Supposing, Lydia had not met him, he might probably die or be eaten by wild animals and other hungry monsters. นางนั่งลงข้างตัวชายหนุ่มแล้วยื่นมือเข้าไปแตะที่ท้องของเขา แสงสว่างแห่งการรักษาสว่างวาบ เลือดทั้งหมดย้อนกลับเข้าหาปากแผลก่อนจะค่อย ๆ ปิดสนิท While sitting down nearby him, she touched at his belly gently, and lighting up of healing appeared vividly. Greatly, this could cause his severe wound to be treated recovery in short time perfectly. ลิเดียลุกขึ้นแล้วเดินหันหลังกลับไป แต่ถูกรั้งไว้ด้วยเสียงอ่อนระโหยโรยแรง After everything had been done, she walked away and listened to exhaustedly weird sound. “ทำไมเจ้าถึง...ช่วยข้า ? เจ้าก็น่าจะได้กลิ่นเลือดของมนุษย์จากตัวข้าด้วยนี่  เจ้าเป็นพวกที่ทรยศเผ่าพันธุ์ตัวเองไม่ใช่หรือไง ?" “Why did you help me?” “Have you smelled human’s stench of blood?” “Are you treacherous to our tribe?” He started asking slowly. ลิเดียหยุดเดิน Then Lydia stopped walking. “มันไม่ควรมีใครตายไม่ว่าจะเป็นอมนุษย์หรือว่ามนุษย์ ข้าหวังว่าเจ้าจะกลับตัวได้ดั่งเช่นข้า มีชีวิตอยู่กับมนุษย์อย่างสันติ” “The death of monsters and humans should never have happened entirely, and I hope you will extremely reform yourself as I did” “Also, you should to be living with all human together peacefully.” She mentioned again. "สันติ? กับพวกมนุษย์ที่เกลียดชังและไล่ล่าพวกเราน่ะเหรอ ? ครอบครัวของข้าถูกพวกมันสังหารแท้ ๆ" “Do you think peaceful living with humans who have felt hateful and attempted to destroy us would be nice?” “You know what? my family has been killed by them indeed” He said to Lydia. ลิเดียนึกถึงอดีตของตัวเองเพราะอันที่จริงแล้วตัวนางก็ไม่ต่างกัน It made she recall her awful experience unintentionally. In fact, she had also passed and had the unforgettable nightmare before meeting him. "ข้าก็เช่นกัน" นางเอ่ย "แต่สุดท้ายแล้ว เหล่าเทพก็ยังรักมวลมนุษย์มากกว่าทั้ง ๆ ที่พวกเขาก็มีความชั่วร้ายไม่ต่างกันจากพวกเรา  “Me too.” “Eventually, god still loves humans more than us even if they have been guilty of sin like us.”   แต่ข้าก็พอเข้าใจว่าทำไมพวกเทพถึงทำเช่นนั้น" "พวกมนุษย์ก็ชั่วข้าไม่ต่างกัน ไยพวกเทพถึงไม่ลงโทษมนุษย์บ้าง เทพเจ้าลำเอียงโดยแท้ แต่ที่น่าขำคือเจ้าที่เป็นอมนุษย์ก็เลือกที่จะอยู่กับมนุษย์อย่างสันตินี่แหละ ช่างน่าหัวร่อนัก" “But, I have understood why god has given them like that.” Lydia said. Then the young man began to speak. “Surprisingly, both humans and monsters have committed the unpardonable sin.” “Why are god unfair or prejudiced as god has selected to help those humans?” “Ridiculous. you are the monster choosing to live peacefully with humans instead of us.” เมื่อชายหนุ่มพูดจบก็หัวเราะออกมาเสียงสนั่น ราวกับไม่เคยหัวเราะมาก่อนในชีวิต After the young man had ended all his sayings, he burst out laughing as if he had never laughed so hard in his life previously. "มนุษย์ที่มีจิตใจงดงามยังคงมีอยู่บนโลกเสมอ อมนุษย์ก็เช่นกัน น่าเสียดายที่ตอนนี้ความแค้นทำให้เจ้าดวงตามืดบอด  ข้าแค่หวังว่าความแค้นนั้นจะไม่ทำให้เจ้าต้องพบจุดจบอันน่าอนาถนะ" “Those humans having their own beautiful mind have still existed on earth with us.” “It is a pity you are revengeful that may be making you blind.” “I really hope that vengeance won’t make you find a tragic end.” Lydia mentioned. ว่าจบลิเดียก็เดินจากไปโดยไม่หันไปมอง แสงอาทิตย์ค่อย ๆ ฉาบร่างของนาง จนกลายเป็นนางระบำคนเดิมอีกครั้ง When she was done, she decided to walk away without turning back intentionally, and then her body was gradually bathed by sunlight. Obviously, that thing influenced to transform herself into the cute dancer again.          หัวหน้าคาราวานยืนกอดอกรออยู่นอกป่า The chief of the caravan standing folded his arms over the chest seriously.          "ไม่มีปัญหาอะไรสินะ" เขาว่า ดวงตาแฝงด้วยความห่วงใย หญิงสาวยิ้มอ่อนตอบ “There are not any problems, right?” He asked to her with concerning about. Then she replied with her soft smiling impressively.           เขาเป็นคนเดียวที่รู้มาตลอดว่านางเป็นใคร แต่ก็ยังรับเข้ามาในกองคาราวาน He was the only one who indeed knew that who she was exactly. Moreover, he determined to accept her to work at the caravan without hesitation.          "รีบไปกันเถอะค่ะ งานเทศกาลจะเริ่มขึ้นแล้ว" “Let’s hurry to work.” “The festival is going to be started.” She said to him eagerly.